ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΣΤΕΦΑΝΙΔΗ Εν ΑΘΗΝΑΙΣ 1933
σελ.36 Αποσπάσματα..
« Ὄλοι ἐνθυμούνται ὄτι ἠ εἰς τήν κοινότητα διά τοῦ νόμου 4108 τοῦ 1929 παραχώρησις τῶν χορτονομών τῆς ποτέ μονής Ἅγίου Δημητρίου ἐν Σκύρω ἐκ μέρους τοῦ Δημοσίου, καί ἠ ἀνάγκη τῆς προκηρύξεως τῶν δημοπρασιών τῆς ἐκμισθώσεως των μέ τά παλαιά ἐγνωσμένα ὅριά των, ἐκ νομικής δεσμεύσεως καί ἠθικού καθήκοντος,….»
σελ. 37
«....Ἂμα τῆ εἰς ταύτην παραχωρήσει τῶν μεγάλων αὐτών βοσκοτόπων, γεγονός τό ὀποῖον μέ θερμόν ἐνθουσιασμόν ἐπανηγυρίσαμεν ὂλοι μας, ἐσπεύσαμεν νά τάς κατανείμωμεν εἰς μικρά τμήματα, ἀκριβώς διά νά ἀποφύγωμεν τήν εἰς βάρος τῶν μικρών κτηνοτρόφων μας ἐκμετάλλευσιν …»
παρακάτω «Ἐν ταῖς διακηρύξεσιν ἐθέσαμεν τά ἐγνωσμένα, γνωστά παλαιόθεν ὂρια τῶν χορτονομών του δημοσίου, ἐκείνα ἀκριβώς τά ὀποῖα προέκυπταν ὂχι μόνον από τόν κώδικα καί παλαιοτέρας καί νεωτέρας διακυρύξεις καί μισθωτήρια, ἀλλά καί ἀπό τά μισθωτικά συμβόλαια ἰδιοκτητών χορτονομών γειτνιαζουσών πρός τάς τοῦ Δημοσίου καί σήμερον τῆς Κοινότητος. Καί ἐπράξαμεν τούτο μετά προηγουμένην ἐμπεριστατωμένην ἒρευναν τοῦ ζητήματος, ὂχι μόνον διότι κατά σαφείς τῆς κοινοτικής μας νομοθεσίας διατάξεις είχομεν τήν ὐποχρέωσιν ταύτην, ἀφοῦ παρεχωρήθησαν αὗται μέ πλήρη τά προνόμια τοῦ Δημοσίου καί μέ τά παλαιότερα ὅρια, μή ἀναγνωριζομένης δι’ εἰδικού νόμου πάσης ἀπό τοῦ 1865 καί ἐντεύθεν ἰδιωτικής επ’ αὐτῶν κατοχής, διά τόν ἐπαληθεύσαντα δυστυχώς φόβον τῆς ἀρπαγής…»
παρακάτω «Ἄν τώρα μετά τούτο, παρατηρηθεισών ἀντιδράσεων τινών ἐκ τῶν ἰδιωτών μισθωτών, τάς ὀποίας ἐμπνέουν ἀπροκαλύπτως εἰς βάρος τοῦ συμφέροντος τῆς ὀλότητος, εὐάριθμοι τινές, δυστυχώς συμπολίται ἐν Σκύρω, τάξαντες ῶς μόνον τῆς ζωῆς καί τοῦ δημοσίου των βίου προορισμόν, τήν κακόβουλον ἀντίδρασιν εἰς κάθε κοινόν τοῦ τόπου καλόν,…»
σελ. 38
«..Τό κεφαλαιῶδες προφανῶς σφάλμα, εἰς ὅ ὐποπίπτει ἐν προκειμένω ὁ ἐπικρίνας….εῖναι ἀκριβῶς, ……ὅτι οἱ αὐθαιρέτως ἐπεκτείναντες τά ὃρια τῶν χορτονομῶν των ἰδιοκτῆται δέν διατελοῦσιν ἐν κατοχῆ.νομικῆ, ἀφοῦ αὐτός ὁ νόμος την κηρύσσει ἀνύπαρκτον, θεωρουμένου ὠς ἐν συνεχεία κατόχου και κυρίου τοῦ δημοσίου και σήμερον τῆς Κοινότητος.»
παρακάτω «Ἅς συνομολογήση τέλος μαζί μου, ΄κ…ὅτι ἕχω μίαν μικράν πεῖραν τῶν σχετικῶν ζητημάτων,….εἰς σημείον τουλάχιστον, ὥστε να ἀποσοβῆται ὀ φόβος «ασκήσεως βίας ἐπί τῶν ἐλευθέρων πολιτῶν» και «ἐνεργειῶν παρανόμων»
Το πλήρες ιστορικό κείμενο θα πρέπει να συμπεριληφθεί στην ύλη των μαθημάτων της σχολής Δημόσιας Διοίκησης καθώς και ως βάση σεμιναρίων για τους αιρετούς δημοτικούς συμβούλους μαζί με την ανάλυση εφαρμογής του Κώδικα Δήμων κ Κοινοτήτων.
σελ.36 Αποσπάσματα..
« Ὄλοι ἐνθυμούνται ὄτι ἠ εἰς τήν κοινότητα διά τοῦ νόμου 4108 τοῦ 1929 παραχώρησις τῶν χορτονομών τῆς ποτέ μονής Ἅγίου Δημητρίου ἐν Σκύρω ἐκ μέρους τοῦ Δημοσίου, καί ἠ ἀνάγκη τῆς προκηρύξεως τῶν δημοπρασιών τῆς ἐκμισθώσεως των μέ τά παλαιά ἐγνωσμένα ὅριά των, ἐκ νομικής δεσμεύσεως καί ἠθικού καθήκοντος,….»
σελ. 37
«....Ἂμα τῆ εἰς ταύτην παραχωρήσει τῶν μεγάλων αὐτών βοσκοτόπων, γεγονός τό ὀποῖον μέ θερμόν ἐνθουσιασμόν ἐπανηγυρίσαμεν ὂλοι μας, ἐσπεύσαμεν νά τάς κατανείμωμεν εἰς μικρά τμήματα, ἀκριβώς διά νά ἀποφύγωμεν τήν εἰς βάρος τῶν μικρών κτηνοτρόφων μας ἐκμετάλλευσιν …»
παρακάτω «Ἐν ταῖς διακηρύξεσιν ἐθέσαμεν τά ἐγνωσμένα, γνωστά παλαιόθεν ὂρια τῶν χορτονομών του δημοσίου, ἐκείνα ἀκριβώς τά ὀποῖα προέκυπταν ὂχι μόνον από τόν κώδικα καί παλαιοτέρας καί νεωτέρας διακυρύξεις καί μισθωτήρια, ἀλλά καί ἀπό τά μισθωτικά συμβόλαια ἰδιοκτητών χορτονομών γειτνιαζουσών πρός τάς τοῦ Δημοσίου καί σήμερον τῆς Κοινότητος. Καί ἐπράξαμεν τούτο μετά προηγουμένην ἐμπεριστατωμένην ἒρευναν τοῦ ζητήματος, ὂχι μόνον διότι κατά σαφείς τῆς κοινοτικής μας νομοθεσίας διατάξεις είχομεν τήν ὐποχρέωσιν ταύτην, ἀφοῦ παρεχωρήθησαν αὗται μέ πλήρη τά προνόμια τοῦ Δημοσίου καί μέ τά παλαιότερα ὅρια, μή ἀναγνωριζομένης δι’ εἰδικού νόμου πάσης ἀπό τοῦ 1865 καί ἐντεύθεν ἰδιωτικής επ’ αὐτῶν κατοχής, διά τόν ἐπαληθεύσαντα δυστυχώς φόβον τῆς ἀρπαγής…»
παρακάτω «Ἄν τώρα μετά τούτο, παρατηρηθεισών ἀντιδράσεων τινών ἐκ τῶν ἰδιωτών μισθωτών, τάς ὀποίας ἐμπνέουν ἀπροκαλύπτως εἰς βάρος τοῦ συμφέροντος τῆς ὀλότητος, εὐάριθμοι τινές, δυστυχώς συμπολίται ἐν Σκύρω, τάξαντες ῶς μόνον τῆς ζωῆς καί τοῦ δημοσίου των βίου προορισμόν, τήν κακόβουλον ἀντίδρασιν εἰς κάθε κοινόν τοῦ τόπου καλόν,…»
σελ. 38
«..Τό κεφαλαιῶδες προφανῶς σφάλμα, εἰς ὅ ὐποπίπτει ἐν προκειμένω ὁ ἐπικρίνας….εῖναι ἀκριβῶς, ……ὅτι οἱ αὐθαιρέτως ἐπεκτείναντες τά ὃρια τῶν χορτονομῶν των ἰδιοκτῆται δέν διατελοῦσιν ἐν κατοχῆ.νομικῆ, ἀφοῦ αὐτός ὁ νόμος την κηρύσσει ἀνύπαρκτον, θεωρουμένου ὠς ἐν συνεχεία κατόχου και κυρίου τοῦ δημοσίου και σήμερον τῆς Κοινότητος.»
παρακάτω «Ἅς συνομολογήση τέλος μαζί μου, ΄κ…ὅτι ἕχω μίαν μικράν πεῖραν τῶν σχετικῶν ζητημάτων,….εἰς σημείον τουλάχιστον, ὥστε να ἀποσοβῆται ὀ φόβος «ασκήσεως βίας ἐπί τῶν ἐλευθέρων πολιτῶν» και «ἐνεργειῶν παρανόμων»
Το πλήρες ιστορικό κείμενο θα πρέπει να συμπεριληφθεί στην ύλη των μαθημάτων της σχολής Δημόσιας Διοίκησης καθώς και ως βάση σεμιναρίων για τους αιρετούς δημοτικούς συμβούλους μαζί με την ανάλυση εφαρμογής του Κώδικα Δήμων κ Κοινοτήτων.
